o amor destrózame de novo
e mantenme en pé.
pequenos insectos das ausencias na rutina de agardar
a hora das ovellas.
penso e non creo que sexa malo,
por fortuna.
hei de esvairme en tebras nacaradas
na brandura dun verde que me acougue sedes,
para poder tocarche coa punta do naris ...
a calor tan necesaria do recordo fortuíto,
do que houbo, do que foi...
crío pequenos fetos de novos violíns bebé
que sei que chegarán algún día a este alféizar a consolarme,
agardo e destrózome.
agardo a hora na que nacen as ovellas
na luz de quedarse a escuras.
a ración diaria de vida para esta comediante.
bágoas sorprendidas.
love, love will tear us apart... again
na luz de quedarse a escuras.
a ración diaria de vida para esta comediante.
bágoas sorprendidas.
love, love will tear us apart... again
No hay comentarios:
Publicar un comentario