División da Alegría.

o amor destrózame de novo

e mantenme en pé.

pequenos insectos das ausencias na rutina de agardar

a hora das ovellas.

penso e non creo que sexa malo,

por fortuna.

hei de esvairme en tebras nacaradas

na brandura dun verde que me acougue sedes,

para poder tocarche coa     punta        do          naris              ...

a calor tan necesaria do recordo fortuíto,

do que houbo, do que foi...

crío pequenos fetos de novos violíns bebé

que sei que chegarán algún día a este alféizar a consolarme,

agardo e destrózome.

agardo a hora na que nacen as ovellas
na luz de quedarse a escuras.
a ración diaria de vida para esta comediante.
bágoas sorprendidas.


love, love will tear us apart... again

Psychedelia e radiografía da lama.

sombra en forma de doutora demoníaca
cun chute de morfina no xeonllo.
chimpo interdimensional/ a insipidez acariñoume as orellas
coa música das flores que dormen cordeiros.
durmir
morrer
durmir
...
zzz

pero ás 5:00 a.m. aínda se ten fotofobia
e tendencias suicidas, asomada a un ceo de vómito.
cando ata iso é vomitivo...

e porén...
un reducto.
un oasis de heroinómano
unha gorida de osiño onde hibernar.
cada mota de pó é o ingrediente do consolo.

as pantasmas non se atreven a me saudar,
fáltalles o alento.
pantasmas, opio,  materia, non teñen onde caerse mortas.

e ti? existes aínda?
dubídoo razonablemente,
mais non son boa filósofa e espero.
porque existo eu e aínda que o teu corazón non lata...
comereite con patacas
escoitareite no motor dos coches
no pano que limpa os cristais
nos pasos quedos dos coellos.

...even if your heart stops
I'll be there to hold you up...

"Cuanto más te acerques a la luz
mas grande será tu sombra.
Pero no tengas miedo porque,
no lo olvides:..."

olvideino

inferno acabado de parir.

e xa toco a luz coa punta dos dedos
-ti, ti, sempre ti como motivo da bocanada vindeira-
mentres afundo na lama de estar.

*wof*

Is this love? (Poemiña suave)

balancéome na pereza dun novo lugar.
a cómoda espera de esperar por ti.
e un burro pasa ás doce pola praza
-toc toc toc-
con respiraciín mística.

todo da tanto noxo como é posible
-excepto ti, miña vida, meu mencer con pan crocante-
(suor dunha noite seca)
e son un porquiño feliz
con lámpadas saíndo das mans pequenas.

a cómoda espera arroupada na lama.
botar de menos é tan doce,
tan doce que manca.
-e ti, meu amor, miña pequena de angora e espello,
ti vives agora tan perto
e tan persistentemente
nos meus latexos de Bob Marley...-

*sig*
suspiros que osixenan           ...           a mente suave
caricias
é isto amor?

-terche tan perto, tan adentro, tan calmo?-
o neno de puños vendados terá frío?
tes frío? acougo por ti, dor doce de agardar.
gardo e revolvo.

is this love    is this love    is this love

ata a amabilidade do perezoso queda lonxe xa.
todo lonxe, aquí abaixo, no chan.
-agas ti, meu ben. non te esquenzo, ti fasme degolarme
resucitarme, cerciorarme, amarrarme e beberme todo este cuspe de sitio. ti e só ti.-

lama, a máis non aspiro.
-pero contigo.
suavemente.-

lama doce.

"Cuando los cerditos toman chocolate
el mas chiquitín es el que lo bate."